Burası bildiğin günlük gibi oldu, geriye dönüp okudukça aptal aptal güleceğim cinsten şeyler yazmak istiyorum o yüzden. Hem soruyorum kendime, kaç kişi okuyordur ki burayı. Koy ver gitsin kızım! Kendi kendine benim kadar yeten az insan vardır, öyle şeyler yapıyorum ki katılakatıla gülüyorum sonra kendime. Çevreme baktıkça anlıyorum, insanlar gülmek eğlenmek enerjilerini yüksek tutmak istiyorlar. Bana gülüyorlar falan ya…seviyorlar hani, ulan peki beni kim güldürecek. Cem yılmaz gibi sevgilim olsun istiyorum. Ne bileyim ya da bir cim keri falan. (çok doğalım) Gülmekten boğazlarımız ağrısın istiyorum. Kendimdeki bu manyaklığı çevreme de bulaştırdığımı farkediyorum.
Bazen de ruhumun geri zekalı hallerini geçip aynaya bakıyorum. İlk baktığımda Ceren, kızım ne güzel bi yüzün var senin yeaa diyorum bebek gibisin diyorum bukalemun gibi hatunsun gözün renk değiştiriyor bak şimdi de yeşil olmuş vay beaa, saçların maşayla yapılmış gibi o derce belirgin ve parlak dalgaların bile diyorum, sonraki bakışımda ilk önce git memelerini erit hayvan! Yazın ondan sonra oranı buranı kapatmak için straplezlere mahkum kalıyorsun! Şu çiçekli böcekli pembe beyaz pijamalarının içinde ne kadar da seksisin, (!) ne mal hatunusn git bak azıcık kendine! Diyorum. Ben tam ” Tanrım beni baştan yarat” moduna geçmişken biri gelip iltifat ediyor, fiyuu sanırım ben güzelim lan diye bir ruh haline bürünüyorum. Ciireen gözlerini bana veeer, oha ceren saçlarına maşa mı yaptın yoksa doğal hali mi? Sendeki göğüs bende olsa keşke bende seninki gibi olsun istiyorum diyen lezbiyen olduğunu düşündüğüm arkadaşlarım bile oldu. Benim benimle çok bir alakam yok, bıraksalar sokağa pijamalarımla bile çıkabilirim, tabii herkesin öyle dolaşması şartıyla. Aslında bunu söyleyen ben olamam, iki adımlık yere giderken bile rimel sürüyorum bazen kokoşluğum tutuyor. Hatta onu bile beceremiyorum, sürdükten sonra bakıyorum kaşımı boyamışım, sanra oha diyorum ne kadar uzun kirpiklerim var benim kaşlarıma kadar uzanıyor, aslında bu güzel bir olay fakat her seferinde kaşımı boyamak artık rimel kutusu dahi görmek istemeyecek derecede bir tiksinti yarattı bende. Kendimle ilgili tek bildiğim şey bana makyajın yakışmadığı.Makyaj yaptıktan sonraki halimle yapmadan önceki halim arasında neredeyse fark yok, daha doğrusu belki de ben beceremiyorum.
Az evvel dışardan geldim, birkaç işim vardı. Kasada yandaki süslemenin boşluğundan bir adamın dakikalardır bana baktığını farkettim, bakıp bakıp sırıtıyor üstelik, hörmetler abii! Diyebileceğim bir yaşta olması da cabası. Zaten o alışveriş merkezinde başıma gelmeyen kalmladı benim de geçiyorum oraları. Sonra bir kız gördüm, yüzünde hakikaten meymelet yok ama incecik..zayıf pislik. Her türlü gideri vardı yani. Bende bir aşağılık kompleksleri..Aman yarabbim! Birde bakışı vardı ki kızın! Saçını başını yolmak istedim, önce yolup sonra tutması için eline verecektim, kaç telini yolduğumu saydıracaktım. Sonra o bacaklarını kıracaktım incecikti çünkü, kar yağdığında kardan adamına sopa yapması için saklamasını söyleyecektim ona! Bütün bu düşünceler 2-3 saniye içinde geçti beynimden kızı göreli 1 dakika bile olmamıştı. Ama yook! İişimi hemen halledip kasada kıstıracaktım ben onu, takmıştım kafaya! Kıstırıp tabii ki bu hayal ettiklerimi yapmayacaktım ona, ama o meşhur bakışlarımdan birini atıp psikolojisini yerle bir edebilirdim. O anlamda üstüme tanımam. Neyse efendim işim bitti alacağımı aldım derken kasada gördüm bunu, aklımdan çıkmış tabii, ben onun olduğu kasaya yürürken birden bire aldıklarımı paketlemem gerektiğini hatırladım horraaa danışmaya hediyelik bölümüne. O an içimden geçen zincirleme küfür tamlamaları en edepsiz kenar mahallelerde duyulmamıştır herhalde.
İntikam soğuk yenen bir yemek değil, sıcak içilen bir şarap gibi içimde kaldı neticede. Hala sinirliyim. Gerçi kızın bakışlarındaki amacı da bilmiyordum ki, belkide ilk görüşte aşık olup vitrinden indirip aldığım güzelim çizmelerime bakmıştı. Ya da kendimi avutuyorum. Cenazesine sofra bezi çırptığımın 0gudubet suratlı çirkefi, Çıkışa gel!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder